παράπονο

Κι αν άστραψε κι αν βρόντηξε κι αν είχε τ' όνειρό του
Κι αν βγήκε και περπάτησε πολύ μακριά από δω
Κι αν φύσηξε σαν άνεμος κι αν ούρλιαξε σα λύκος
Κι αν είπε το παράπονο αυτό που τραγουδώ

Κι αν μίλησε σα σύννεφο κι αν κράτησε τη μέρα
Αγάπησε- πολέμησε πολύ μακριά από δω
Η νύχτα τον ετύλιξε κι αυτόν και τ' όνειρό του
Κι έμεινε το παράπονο αυτό που τραγουδώ

Γιατί την ώρα την κακή που ο γέρος τραγουδούσε
το τέλος μές στο ένδοξο μακρύ του χρονικό
Παντέρημος γονάτιζε και μ' απορία κοιτούσε
το βέλος που τη φτέρνα του μάτωνε φονικό

απολογία

Λοιπόν δεν σε συνάντησα ποτέ Οδυσσέα
Κι όχι μονάχα εσένα μα
ούτε κείνη που για χάρη της σ' έκαψε η θάλασσα
Μήτε κι αυτή
που σε καρτέρεψε τις νύχτες βογγώντας
μονάχη ψελλίζοντας λόγια βραχνά
Δεν άγγιξαν τα χέρια μου κουπί
τ' αυτιά μου με κερί ως το τέλος
τραγούδι δεν άκουσαν

Μόνο το τόξο μέσα φύλαξα
στην αποχή μου
κι ένα λουλούδι που ίσως κάποτε
κάπου σε κάποια είχα σκοπό

η εικόνα, του αγαπημένου Milo Manara